Versnellen naar de rust – Ellis Mourits
Versnellen naar de rust
Wanneer ik zo s’ochtends vroeg door de weilanden trap
Naar de Alde Lije
Bekruipt me een gevoel van dankbaarheid, van vrijheid
Ik voel me thuis in dit weidse landschap
Terwijl tegelijk de hele wereld voor mij open lijkt te staan
Om op ontdekking te gaan
En maar te bereiken wat ik belangrijk waan
Het is deze keuzevrijheid die mij bevoorrecht maakt
Terwijl sommigen op dit moment strijden om schoon water
Kan ik mij bezig houden met later
Hoe ik wil wonen
Waar ik voor wil sparen
Welke plek ik inneem in de maatschappij
En wat een ander dan heeft aan mij
Zolang ik mij herinneren kan
Ben ik me bewust van dit voorrecht, dit geluk
Maar ook, de keerzijde ervan
Hoe niets ooit genoeg is
Hoe genoeg niet genoeg lijkt
Hoe ik vaak voor meer en meer vis
Maar dit streven vooral tot stress leidt
Stress voor mijzelf, en stress voor de aarde
Die verre vakanties leiden tot orkanen
Mijn consumptie tot grondstoffen schaarste
Mijn eetgewoontes tot een uitgestrekte kale laagte
In een tijd waar we streven naar het beste, mooiste, meeste
Wordt wat we hiervoor opgeven wel eens vergeten
Uitstervende diersoorten en een uitgeputte aarde
Uitgeputte mensen en uitstervende waarden
Een wereld die zo snel gaat
Dat stilte ongepast is
En men leegte vol maakt
Dat stilstaan voor verval staat
Waardoor men haastig doorraast
Er is geen tijd
En ik,
Ik verlies mijn keuzevrijheid
Systemen als een gegeven
Culturen bepaald door bestaande structuren
Ik wil werken naar een duurzaam, rechtvaardig leven
Maar de dag heeft slechts 24 uren
Verandering beperkt door het ritme van de klok
Waarom? Ik had de keuze toch?
In alle spoed
Vergeten we hoe het ook anders kan
En hoe het anders moet
Ja ik kan kiezen
Ik trap op de rem en eis de tijd terug
Maak plaats voor de stilte, de ruimte en de rust
Ga liggen in het gras, kom bij en droom even weg
Naar een toekomst met minder stress
Voor mijzelf en de aarde
2035
Minder controle en complexiteit
Meer cooperatie en saamhorigheid
Meer tijd
Meer ruimte
Om voor elkaar te zorgen
Het is onze verantwoordelijkheid
Want wij hebben die keuzevrijheid
Vandaag stel ik voor
Laten we versnellen naar de rust
Niet door harder te draven
Harder te werken
Harder te praten
Maar door stil te vallen, daar waar het moet
Door actief te kiezen om te stoppen met dat wat niet meer hoeft
Want genoeg is genoeg
Transitie is ook afbouwen
Los laten en vertrouwen
Waar stop jij mee vandaag?
Terug naar overzicht